Denizcan DİZDAR
Romanlarıyla tanıdığımız Ursula Le Guin, aynı zamanda bir şair. Kendi sesinden okuduğu pek bilinmeyen bu üç şiiri onun hem sanata hem de hayata bakış açısından izler taşımakta. Şiirlerin bir başka özelliğiyse onun ilk şiir kitabından seçilmiş olmaları...
Ben Ursula. Bugün 13 Aralık 2007. İlk şiir kitabımdan üç tane şiir okuyacağım. "Vahşi Melekler" Capra tarafından 1975'te yayımlanmıştı, fakat uzun süredir baskısızdı.
Sanat Uzun
Burada sürekli oturup yeni insanlar yaratıyorum sanki yeterince nüfus patlaması, terör ve problem yokmuşçasına.
Tanrı bilir.
Ben'de biliyorum ve asıl mesele bu!
Işıkla uyumlanamayacak kadar hiç korkmadım;
Ne de sadece o kadar derin oldum
Ne de buna vaktim oldu.
Ve her zaman eksik olan birkaç hikâye vardır.
Ben yeni bir cennet ve yeni bir dünya istemiyorum,
Sadece eski olanları, eski gökyüzünü, eski kiri istiyorum.
Yeni çimi, ya da mezarın ötesinde yeni bir hayatı istemiyorum.
Tanrım bana yardım et!
Ya da ben kendime bu hayatların hepsini aynı anda dokuz veya doksan kere yaşatarak yardım ederim ki ölüm beni her zaman, her yönden açık, korumasız, kalesiz, kaçınılmaz, savunmasız ve sıralı bulsun.
Genç
Yeni hayat, hayat, birisinin hayatı...
Ruhunun yaşlanıp, çürüyen cesedine geri dönmemesi,
Küçük ağlayan bebekler ve çocukların güneşin altındaki öfkesi, gülüşü.
Ölümden sonra ne var?
Yeni yerde eski gün ışıldar mı?
Kaynağının suyunu tadar ve gider misin yoksa?
Tao Sung
Ah yavaş balık, bana yolu göster!
Ah yeşil çim, yolumu yeşert!
Senin gidişin, senin yeşerişin yolun ta kendisi.
Ah parlak güneş!
Yolumu aydınlat, doğru yolu, tek yolu göster bana.
Eğer biri ayırt edebilirse o yolu,
Kimse ona o yolun yanlış olduğunu söyleyemez.
Bana yolun şarkısını söyle Ah Sung!
Hiç kimse uzun süre boyunca kaybolamaz.
Comments